لیله القدر خیر من الف الشهر...

و تو چه میدانی که شب قدر چیست؟!

همیشه ماه رمضون رو دوست داشتم! یک جور حس خاصی از مفید بودن میده! یه ارامش و شادی خاصی تو ادم ایجاد میکنه... قطعا قبول شدن روزه های ادما شرایط داره... هرچند امیدوارم که اون شرایط رو داشته باشه روزه هام، ولی حتی اگرم نداشته باشه فکر میکنم به هر حال به اندازه ای که تلاش میکنی به خدا نزدیکتری! و همون اندازه نزدیک شدنست حتما که ارامش و شادی درونی ه رو میذاره تو دلت...

بعضی زمانها و روزها رو ولی خدا خیلی حساب شده قرار داده! بعضی روزا / شبا که دقیقا برای اینن که توشون گریه کنی... توشون اشک بریزی... غصه بخوری اصلا! بعضی وقتایی که خدا خیلی حساب شده گذاشتدشون برای «سبک شدن» ... برای بخشیده شدن شاید... برای اینکه دلت باید این وقتا بشکنه و «ان الله فی قلوب منکسره» خدا رو تو عمق عمق قلبت ، تو درونیترین حس درونت احساس کنی... شبهای قدر خیلی ادمو سبک میکنن... خیلی حس خالی شدن میدن... حس اینکه شاید خدا بخشیده باشه ادمو... حس نزدیکی خدا به ادم که نه! چون خدا که همیشه نزدیکه! حس نزدیکی ادم به خدا! در واقع حس «فهمیدن» اینکه «و نحن اقرب الیه من حبل الورید»... 

تو این شبا که تقدیر سال اینده رو مینویسن ... تو این شبایی که غم قشنگی تو خودشون دارن... تو همین شبا تو سالهای قبلی عزیزم، خدا برامون تقدیر قشنگی رو نوشته... تقدیر قشنگی که باعث شده از شب قدر سال قبل تا شب قدر امسال انقدر اتفاقای خوب برامون بیفته... عزیزترینم ، تو همین شبها تو سالهای قبلی خدا همه ی اتفاقات قشنگ گذشته رو برامون گذاشته و غیرمنصفانه است اگر یادمون بره تشکر کنیم ازش بابت همه ی روز هایی که از اول اول عمرمون تا حالا گذشته و بابت همه ی تقدیری که تو این شب قدرهایی که زنده بودیم برامون نوشته بوده... که قطعا تو نقطه ای که هستیم و چیزهایی که داریم همه ی اون تقدیرها موثر بودن...

عزیز دلم :) نمیدونم سبک شدی تو هم یا نه... شاید اگه مردا هم مث زنها اشکشون راحتتر درمیومد راحتتر سبک میشدن... ولی عزیز دلم من دلم روشنه... دلم روشنه برای همه روزهای اینده... دلم روشنه چون تو عمق احساسم، حضور خدا رو حس میکنم... حتما صدامونو میشنوه... مگه میشه نبیندمون؟؟ امکان نداره... صدامونو میشنوه جوابمونو میده... جز این از ذاتش برنمیاد که . اسمای رحیم،کریم،عظیم،قدیم،علیم،حلیم... مگه میشه همه اون اسما برای خدا باشه و یکی از بنده هاشو یادش بره؟! حتما اتفاقای خوب میفتن... اتفاقایی که یا الان از نظرمون خوبن یا بعدا میفهمیم چرا خوب بودن... عسی ان تکرهو شیئا و هو خیر لکم...

ولی عزیزم میدونی کجا بیشتر احساس سبک شدن کردم امشب؟! بیشتر احساس نزدیک شدن؟! اون لحظه هایی که چهره ی یه سری ها اومد جلوی چشم و براشون دعا کردم... چهره ی معصوم امیرمهدی... چهره ی اون پسربچه‌ای که جلوی پیتزا فروشی داشت از پشت شیشه برنامه کودک میدید... چهره ی هستی کوچولو... چهره ی بچه هایی که تو مترو و اتوبوس هستن... چهره ی بچه هایی که تو فلسطین و یمن و ... هستن... نه که برا ادم بزرگا دعا نکرده باشم! چرا کلی برای همه دعا کردم، خصوصا همه ی ادمهای نزدیک... زنده ها و رفته ها که دلم خیلیییی براشون تنگ شده... ولی میدونی بچه ها یه جور دیگن! بچه ها... بچه ها یادم اوردن دنیامون چقدر زشت شده... دنیامون چقدر کثیف شده... بچه ها یادم اوردن برای دنیامون دعا کنم... برای خوب شدنش... برای اومدن کسی که ... اللهم کن لولیک الحجه ابن الحسن...

عزیزم انشاالله تقدیر خوبی خدا برامون نوشته... خیلی خوب ... دوستت دارم عزیزم... میگن یکی از ویژگی های خوب تو اطرافیان ادم اینه که به یادشون که میفتی به یاد خدا هم بیفتی... خوشحالم که عاشق کسی ام که عشقش منو یاد عشق خدا میندازه، عاشقتم :)